Женское Кафе

Minu Iisrael. Kuidas t~olkida sabatit

Kolme Iisraeli-aasta jooksul j~oudsin elada religioosses juudi peres, ~oppida heebrea keelt ja muusikat ning kohtuda t~oesti omap"araste inimestega, kelle hulka sattusid poliitajaloolane, sabatihommikused „joodikud“, ministrid, araablastest aednikud, professorid, ps"uhholoogid… Katsusin m~oista iidsete kommete tausta ja "uritasin t~olkida sabatit eesti keelde. Avastasin ka neid vaatamisv"a"arsusi, millest turist aimu ei saa. Iisraellaste seas v~oib n~outult k~orvaltvaatajaks j"a"ada v~oi saada hingelt aina rikkamaks. V~oi j~ouda seisukohale, et selle maa inimesed on p~oikp"aised, kuid targad ja s"udamlikud. Kolme aabrahamliku usundi – judaismi, kristluse ja islami – ristumispunkt Jeruusalemm, mida v~oib ~oigusega pidada maailma nabaks, sai mulle koduseks ja armsaks. T~oin Iisraeli ka Eestisse kaasa: heebrea keelt kuulen ja ~opin edasi, juudi kultuurist r"a"agib meiegi raadio ning mul on alles head l~ounamaa s~obrad.

Помимо живого человека, нет ничего более удивительного, чем книга.

Как-то летом сидели в открытом баре с разливным пивом, друг, допив очередные 0.5, прожигал одноразовые пластиковые стаканы сигаретой. На четвертый-пятый раз произошел диалог с официанткой: - Зачем вы прожигаете стаканы? - А чтобы вы мне второй раз не принесли в том же самом! Она задумалась на какое-то время и сухо парировала: - Вот если бы не прожигали, то была бы хоть какая-то вероятность, что второй раз я вам принесу именно в вашем стакане...